بسم الله الرحمن الرحیم
سوره مبارکه ناس:
آیه اول:
- خداوند در این سوره به پیامبر امر می کند که از یک شر مهم به پروردگار ناس پناه ببرد.
- رب ناس پناهگاهی مطمئن برای انسان هاست.
- پیامبر علاوه بر پروردگار مردم باید به فرمانروای مردم هم پناه ببرد.
- همه اتفاقات برای انسان ها توسط فرمانروایی تعیین می شود، پس بنابراین باید به ملک ناس هم پناه ببریم.
آیه سوم:
- و در آخر باید به سومین پناهگاه که معبود مردم است پناه برد.
- هر فردی دارای معبودی است که باید از شر خطرات به آن پناه ببرد و او کسی جز خدای یگانه نیست.
آیه چهارم:
- باید از شر وسواس خناس به این سه شر پناه برد. (غرض کلی سوره در این آیه است که می خواهد بگوید وسواس خناس کار خیر را به تاخیر می اندازد) مثال : مادر شما به شما می گوید که برو و نان بخر و شما و شما وعده چند دقیقه بعد را میدهید ولی کار به چند ساعت میرسد و نان هم گیر نمی آید.
- وسوسه باعث می شود افراد در راه اعمال نیک خود متوقف شوند.
- وسوسه صدایی از درون قلب انسان است که به انسان بسیار آسیب می زند.
آیه پنجم:
- معرفی کسانی که انسان را به خناس شدن و تاخیر انداختن و در آخر به گناه دعوت می کنند. مثال: رفقا و همنشین هایی که در نظر آن ها نماز و قرآن و والدین جایگاه خاصی ندارد؛ این رفقا با وسوسه کردن اول به انجام ندادن کار خیر و دوم به گناه دعوت می کنند.
- همیشه باید از شر وسواس خناس به پناهگاهی مطمئن مراجعه کنیم کسی که در سینه ی ما وسوسه می کند ما باید به پناهگاهی رجوع کنیم که صاحب آن پناهگاه خود مالک اراده ناس ها باشد.
آیه ششم:
- خناس هم میتواند از انسان ها باشد هم میتوانند از اجنه باشد؛ پس اگر دیدیم که رفیقمان ما را به تاخیر در کارها دعوت میکنند آنها را از خناس جدا نبینیم.
- غرض سوره: باید در انجام کار های خیر با توکل بر رب ناس، ملک ناس، اله ناس با خناس و عوامل ایجاد خناس مبارزه کنیم و این مبارزه یعنی از تاخیر انداختن کار های خیر تاخیر نکنیم.
«نسال الله منازل الشهداء»
میشه گفت دو تفکر اجتماعی از یک سوره
گزاره های منطقی و خوبی بود..