بسم الله الرحمن الرحیم
1. بخوان با اسم افریننده که تو را افریده است و با اسم او میتوانی بخوانی .
2. او تو را با چیز کوچکی افریده است ، (اگرخدا وجود نداشت ان چیز کوچک هم وجود نداشت) .
3. افریننده تو از همه چیز بزرگ تر و بخشنده تر است .
4. او با وسیله ای که ثبت میکند به تو علم میدهد .
5. که علم را به انسان ها بخشید .
6. ولی انسان از حد خودش میگذرد .
7. انسان فکر میکند همه چیز را خودش به دست اورده ، و خداوند هیچ تاثیری روی پیشرفتش نداشته است .
8. اینگونه است که همه از سمت او امده ایم و به سوی او روزی باز میگردیم .
9. اگر دست نکشد موی جلوی سر او را میگیریم
<<نسال الله منازل الشهدا>>
سلام
خیلی خوب بود مخصوصا قسمت دوم گزاره اول : «با اسم او میتوانی بخوانی»
گزاره دومت میتونست اینجوری باشه: خدا است که قدرت این را دارد که از چیز کوچک و ناتوان انسانی توانمند بسازد.
گزاره سومت هم خوب بود ولی میتونستی اینجوری بنویسی: این خواندن بخاطر کریم بودن خداوند است.
گزاره ی چهارمت رو میتونستی بگی وسیله یاد دادن خداوند قلم است. و یاد دادن به انسان آنچه که نمیدونست هم از کریم بودن خداوند است. و ...
گزاره ششمت خوبه.
گزاره هفتمت رو در اوج فکر کردن نوشتی. خیلی خوب بود.
گزاره نهمت مفهوم نداره.چون هفت هشت آیه ی آخر رو اصلا ننوشتی..
در کل از بابت متن ممنون.
حال کردم..
یاعلی علیه السلام