بسم الله القیوم

لیل هنگام خواب و استراحت نیست بلکه موقف قیام برای ترتیل قران و برنامه ریزی است تا ظرفیتی در درون انسان شکل بگیرد برای پذیرش قولی ثقیل از جانب خداوند و تسبیحی تحویل در روز.
شب هنگام خفتن نیست!!
 از این عقل معاشی و دنیوی که می گوید شب شب هنگام خفتن است باید فرسنگ ها فاصله گرفت...
چه کسی می گوید انسان برای جهاد و کار کردن برای خدا باید استراحت کند؟! امروز همه فکر میکنند که شب را باید خوابید و استراحت کرد تا در روز با انرژی مضاعف برای دین خدا کارکرد. اینجور آدمها صبح هم که بشود قیام نمی کنند و کاری برای دین خدا انجام نمی دهند. شاید کار را برای خدا بکنند ولی دریغ از آنکه برای خدا کار کنند زیرا آنها حقیقت قیام را درک نکردند.
خداوند موقف قیام را در دل شب می داند دقیقاً همان جایی که اکثر ما در اوج خمودگی و خستگی هستیم. پس کسی که نمی داند چه وقت باید قیام کند انرژی و توان را برای کدام قیام می خواهد؟!
اصلا ما چرا باید فکر کنیم که با استراحت کردن و خوابیدن است که ما سرحال می شویم یا خواب است که به ما توان می دهد؟!
 کسی که این حرف را بزند اسم ربش را ذکر نکرده.
واذکر اسم ربک و تبتل الیه تبتیلا...

 

شهید آوینی : عقل معاش می‌گوید که شب هنگامِ خفتن است، اما عشق می‌گوید که بیدار باش...

عقل معاش می‌گوید که شب هنگامِ خفتن است، اما عشق می‌گوید که بیدار باش، در راه خدا بیدار باش تا روح تو چون شعاعی از نور به شمس وجود حق اتصال یابد. عقل معاش می‌گوید که شب هنگام خفتن است، اما عقل معاد می‌گوید که همه‌ی چشم‌ها در ظلمات محشر، در آن هنگامه‌ی فزع اکبر، از هول قیامت گریانند، مگر چشمی که در راه خدا بیدار مانده و از خوف او گریسته باشد. عقل معاش می‌گوید که شب هنگام خفتن است، اما عشق می‌گوید: چگونه می‌توان خفت وقتی که جهان ظلمتکده‌ی کفرآبادی است که در آن احکام حق مورد غفلت است؟ عشق می‌گوید: چگونه می‌توان خفت وقتی که هنوز خون گرم امام عاشورا از زمین کرب و بلا می‌جوشد و تو را فرا می‌خواند؟ چگونه می‌توان خفت و جهان را در کف جهال و قد‌اره‌بندها رها کرد؟ نه، شب هنگام خفتن نیست...