بسم الله
یکی از موانع بسیار بزرگ در دوره رشد ۲ ، انکار و لجبازی است.
لجبازی در دوره نوجوانی به اوج خودش می رسد و اصطلاحا به نوجوان حال می دهد!
اگر کسی بتواند حریف لجبازی خود بشود، موحد شدن برای او کار آسانی خواهد بود!
اما موضوعی که نوجوان باید به آن توجه کند اینست که لجبازی نکردن ، به منزله دلیل نخواستن و براحتی قبول کردن یک مسئله نیست بلکه یک دنده بودن است!
یک دنده بودن در مواقف مختلف که قبل از عمل کردن گیر الکی بدهد و قصد کند که کار را انجام ندهد.
اتفاقا استدلال و گفت و گو و جدل و کل کل کردن برای پذیرفتن هر موضوعی باید در نوجوان وجود داشته باشد تا هر حرفی را براحتی نپذیرد و پذیرفتنش بر روی استدلال باشد.
البته کسی که می خواهد سر دلیل موضوعی مانند نماز بحث و جدل داشته باشد، باید نماز را بخواند و بعد بیاید در خصوص آن دلیل بخواهد نه اینکه نماز را نخوانده سر نماز خواندن جدل کند!
این خودش همان لجبازیست...
