محمد صالح حسنی/../ سوره مبارکه علق

بسم الله الرحمن الرحیم

اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم

این متن درباره داستان شمر میباشد، در واقعه کربلا امام حسین (ع) برای مقابله با یزید و پیروانش که در حال انجام خراب کردن و به گند کشیدن سنت پیامبر (ص) به پا خاست همانا که امام حسین (ع) در حدیثی فرمودند:«من برای اصلاح امت جدم و امر به معروف و نهی از منکر امده ام.» با این هدف قصد مقابله با یزیدیان را داشت وقتی امام حسین از مکه در حال رسیدن به کوفه بودند یزید وقتی احساس خطر کرد با یاری طلا و ثروتی که داشت تمام سرداران و جنگاوران عرب را سعی کرد به طرف خود بکشاند. با توجه به اینکه شمر جانباز یکی از جنگ های امام علی (ع) بود و در رکاب ایشان شمشیر می زد. با توجه به سوره علق و با پیدا کردن حس استغنی نسبت به خدا و اهل بیت (ع) اینجوری میشود که در نبرد کربلا شمر در مقابل پسر پیامبر (ص) می ایستد حال اگر شمر با دیدن جوانب و زاویه ها و با توجه به خطبه های امام حسین (ع) می توانست ان کار ها را ... و با اینکه با توجه به سوره علق و آیه " الم یعلم بان الله یری " که ایا میدانی خداوند همه چیز را میبیند، و یا اینکه " ان الی ربک رجعی " قطعا بازگشت همه به سوی خداست و با توجه به داستان ابوجهل و پیامبر (ص) می توانست زاویه دید دیگری را در نظر بگیرد و به این فکر کند که شاید امام حسین (ع) حق باشد و اگر من امام را بکشم در ان دنیا به جهنم خواهم رفت. ولی متاسفانه این اتفاق نیفتاد و با ان زاویه ی دید یزیدی و دنیوی کارش را انجام داد.

اللهم عجل لولیک الفرج

سوره مبارکه علق/../ علی طاهری

بسم اللّه الرحمن الرحیم
اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم اللهم عجل لولیک فرج

ببین!
نگاه کن!
آیا نگاهت و دیدت نسبت به تمام اشیاء با اسم پروردگارت است؟ آیا هرچیزی را که می بینی، نهایتِ آن شیء را اسم خدا می بینی یا نه؟
بر چه منطقی می گویی خدایی وجود ندارد؟
بر چه منطقی فکر می کنی این عالم همینطور به وجود آمده؟
بر چه منطقی فکر می کنی خودت قدرت داری، خودت می فهمی؟
تو از علق خلق شده ای، هیچ چیزی از خود نداری، فقط کافیست خداوند رهایت کند؛ دیگر چیزی از تو باقی نخواهد ماند.
ای کاش نام انسان را می گذاشتند «وابسته» 
تو وابسته ابن وابسته ای!
همه ما وابسته به خدایی هستیم که هم ما را خلق کرد، هم یادمان داد به وسیله قلم آنچه را نمی دانستیم.
پس چه چیز تو را به خدایت بی نیاز کرده، ای وابسته!؟
تو از خودت اختیاری داری؟؟
به آسمان و زمین نگاه کن! ببین! همه چیز نام خدایت است. فقط کمی دقت می خواهد.
به هر چیزی که بنگری نامی از پروردگارت خواهی یافت که در آخر هم به او خواهی شتافت.
پس چه چیز تو را به خدایت بی نیاز کرده؟! 
والسلام

نسال منازل الشهدا

سوره مبارکه علق قسمت 1/../علی طاهری

بسم الله الرحمن الرحیم

اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم

سوره مبارکه علق قسمت 1

در سوره مبارکه علق در آیات ابتدائی به خلق انسان و یادگرفتن علم ها توسط خداوند اشاره

می شود.....

در آیات میانی روایتی از پیامبر (ص) و ابوجهل را بازگو می کند که ابوجهل سعی دارد

پیامبر (ص) و یاران اندک‌اش را از نماز خواندن باز دارد.....

و در آیات آخر در مورد عاقبت افراد خطاکار مانند ابوجهل صحبت می کند.....

و در آیه آخر خداوند، پیامبر (ص) را به سجده امر و نهی از فرمان بردن از امثال ابوجهل

دستور می دهد...

ابوجهل گفت: راستی محمد صورت خود را در حضور شما به خاک می گذارد؟

جواب دادند: بله!

ابوجهل گفت: به آن کسی سوگند که باید به او سوگند خورد، اگر او را ببینم که چنین می کند گردنش را لگدمال خواهم کرد.

و بعد کسی گفت که محمد اینجاست و نماز می خواند...

ابوجهل به سمت پیامبر (ص) رفت تا گردن ایشان را لگد کوب کنند چیزی نگذشت که

عقب‌عقب برگشت، درحالی که دست هارا پیش رویش گرفته بود، از او پرسیدند: چه شده‌ای ای‌ابالحکم؟

 گفت: بین من و او خندقی از آتش است و اینها بال دار هایند....۱

به نظر شما چه اتفاقی افتاده که ابوجهل همچنین عملی را انجام داده؟

پندارهایی که ما از دیگران داریم، باعث رفتار ما با دیگران می شود.

کسانی را از خود بالاتر، هم رده و پایین تر می بینیم و این طبقه بندی باعث رفتارهای ما در

قبال دیگران می شود.

ابوجهل فکر می کند که دوستان و یاران و قوم و قبیله‌ای که دارد درجه‌ی او را از همه‌ی افراد دور و بر خودش بالاتر می برد و فکر می کند که از خداوند بی نیاز است و بنابر این پیام رسول خدا و حرف رسول خدا را انکار می کند.....

سوره مبارکه علق سعی بر این دارد تا که بگوید انسانی که خداوند از علق آفرید و چیزی که

نمی دانست به او آموخت، اگر خود را بی نیاز از خداوند ببیند؛

طغیان خواهد کرد و اگر کسی طغیان کند مانند ابوجهل دست به هر کاری حتی نهی

پیامبر (ص) از نماز می زند.....

ادامه دارد....

اللهم به حق فاطمه عجل لولیک الفرج

 

۱.تفسیر المیزان، ج۲۰، ص۵۷۷