دسته اول: نعمت ها و قسم به آنها(آیات 1-7)
خداوند در این سوره به رشد انسان اشاره میکند در بین ایات 1 تا 7 خداوند به نعت هایی قسم میخورد که تنها یکی از انها برای رشد ما ( از لحاظ معنوی ) کافی است . خداوند به خورشید و روشنایی اش به ماه و به جای خورشید امدنش و به روز وقتی اشکار میشود و به شب هنگامی که فرا میگیرد و به اسمان و انکه بنایش کرد و به زمین و انکه ان را گستراند قسم میخوورد یعنی ما باید با دیدن انها به کمال می رسیدیم و رشد میکردیم ولی ما به کمال نرسیدیم چرا ؟زیرا از درون خراب هستیم.
مثال : در یک مزرعه بذر پاشی میکنند و اب میدهند افتاب میتابد و گرما وجود دارد بعضی رشد میکنند و بعضی رشد نمیکنند انهایی که رشد کردند را میچینند و در اغوش میگیرند ولی انهایی که رشد نکنند زیر دست و پا له میشوند چرا رشد نکردند همه امکانات وجود داشت ولی چرا ؟ زیرا دانه از درون خراب است .
خداوند پس از این قسم ها به نفس و انکس که ان را کامل کرد قسم میخورد یعنی علاوه بر نعمت های قبل که باید به واسطه ی انها به کمال میرسیدیم نفسی کامل به ما روزی داده شده نفس در مقابل غریزه است و هر کس میتواند با نفس خود به کمال برسد و میتواند به شقاوت برسد .
«نسال الله منازل الشهدا»
