بسم الله الرحمن الرحیم
خداوند در این سوره به پیامبرش امر میکنند که از شر وسواس خناس به رب ناس پناه ببرد.
پناه میبرم به خدا که رب و تدبیر گر همه مردم است. همان کسی که مالک مردم نیز هست. همان کسی که اله مردم نیز هست. از شر وسواس خناس که در صدر و سینه و درون انسان ها وسوسه میکنند و هم میتواند از اجنه و شیاطین باشد هم از مردم.
مثال تاخیر انداختن وسواس خناس: میخواهیم درس خواندن را شروع کنیم به خود میگویم که اگر چند دیقه بیشتر استراحت کنیم ولی همان چند دیقه چند ساعت ما را از درس خواندن عقب میاندازد.
طبع آدم ها به این شکل است که اگر شری به او وارد شود و او را تهدید کند به کسی پناه ببرد. انسان ها در این شرایط به این سه پناهگاه پناه میبرند.
کسی که انسان میتواند به او پناه ببرد بر کار های انسان باید تسلط داشته باشد.
و در برابر هر کاری که دارد زیاد و کم، او را کافی بداند و به او پناه برد
وسوسه در نفس است و گویی به آرامی به گوشمان زمزمه میکند.
برای همین است که پیامبر اکرم«ص» همیشه برای امام حسین«ع» سوره ناس میخواندند تا همیشه در پناه خداوند باشد.
«نسال الله منازل الشهدا»
